Van Parijs naar Brest en van Parijs naar Nice.

1700 km in 20 dagen.

Nu heb ik alle 20 Flèches bij elkaar gefietst. Als eerste Nederlander mag ik de trofee in ontvangst nemen.

"Brest"

 À la prochaine...

M'n route liep meer ten noorden van Parijs-Brest-Parijs. Toch kwam ik bekende namen tegen zoals Loudéac en Carhaix (bekend onder de PBP Randonneurs).

Gisteren na een lange dag stelde ik me in op wild-kamperen. Toch vond ik nog een heel klein Hotelletje waar ik de enige gast was. De gastvrouw wilde m'n gegevens niet hebben omdat ik er niet als een terrorist uit zag. Maar ik ben wel een "Enfant terrible" vertelde ik. Gelukkig viel dat in goede aarde!

Vandaag de laatste etappe naar Brest nog een heuse "Route Barreé". Normaal geen probleem voor een fietser maar nu lag de spoorovergang er uit en stond  er een giga lange trein met van die grindwagons. Na een beetje dollen met de spoorweg-werkers en securite hielpen ze me letterlijk tussen de wagons door. "Bij hoge uitzondering" !! Laatste 20 km regen maar Bretagne was weer super!!!

Na vele lange etappes wil ik het ri Nice ietwat rustiger aan doen, er wacht een super mooi traject langs Loire en door Provence...

ah... "un Cycliste"

Het is de 20e keer dat ik Parijs uit/in fiets. Zeker de zuidkant is een lange weg eer je de stad uit bent (45 km.) daarna lange tijd saai landschap. Tot na 145 km een auto stopt en de man mij vraagt of ik gisteren in Parijs was?? Ik dacht eerst ' ik zal toch niet iets verkeerds gedaan hebben?' Maar de man was poortwachter bij een groot Kerkhof/park waar ik vroeg of ik me even daar op dat bankje wat kleding mocht wisselen en rusten. Leuk en toevallig dat hij me herkende!

In het Brocante winkeltje waar ik even een kijkje nam en me tussen de hoog opgestapelde spullen een weg baande kwam ik een heeeel klein vrouwtje tegen. Ze keek naar me en riep " ah... un Cycliste" en ze bleef maar tegen me aan praten. Ik voelde me als een reus in de porseleinkast.

En haar man wilde buiten wel even een foto maken van ons twee! Ik gaf hem mijn telefoon waar ik wat hap snap foto's mee maak. De man wilde door de telefoon heen kijken... je weet wel net als vroeger bij een camera!?  Eer ik hem dat uitgelegd had waren we 10 halve foto's verder.

Nu na twee nachten tentje weer eens een normaal bed in leuk oud Hotelletje in De Auvergne. De etappes lagen ver boven de 100 km p/d. Maar daar gaat nu verandering in komen. Veel klimmen en warm weer...

Col de la République...1161 alt.

Vanuit St. Etienne is het meteen volop op de bedalen. Was vroeg opgestaan en zat om 8:00 al op de fiets. De beklimming is niet spectaculair maar wat het voor mij speciaal maakt is de geschiedenis van deze col.

Er staat een monument van "Paul de Vivie". Pseudoniem "A Vélocio" Grondlegger van het rondonneuren en uitvinder van de derailleur. En uitgever van het fietsblad Le Cycliste.
Elk jaar met Pasen worden zgn Vélocio's gereden. 360 km in 24 uur.

Ook was deze col de la République de eerste col boven de 1000 mtr tijdens de Tour de France van 1903

Dus voor mij een speciaal moment deze top te bedwingen.

De dag ging verder met veel klimmen en dalen. Met een harde tegenwind. Al met al slaat de vermoeidheid een beetje toe en neem ik morgen een rustdag. Ook omdat morgen een dag met veel regen word voorspeld hier in de Ardèche.

Dus lekker een dagje niks doen en de Giro kijken in het restaurantje hier om de hoek.

Het hakt er behoorlijk in hier dat fietsen over al die Cols.

Het worden er met de dag meer, en zeker die niet beschreven staan op m'n route formulier lijken de zwaarste te zijn.
Gisteren drie pittige Cols, vandaag ook weer! Die ene waar ik dacht wel even over heen te knallen brak me helemaal op, 5 km klimmen van 8%.

Ik begin vermoeid te raken en kan het ook niet meer opbrengen om in de tent te slapen. Gelukkig vind ik steeds een leuk Hotelletje waar ik tot rust kan komen. Ik heb die rust hard nodig!

Het mooie om zo vroeg in het seizoen  te fietsen is dat je veel bloemen ziet, alles mooi groen is, de vogels druk hoort fluiten, en er niet massaal toeristen zijn en dus overal plek is voor een eenzame fietser... Nog zo'n 145 km te gaan met wel veel klimwerk. De warmte kan ik ook minder goed verdragen als het frisse weer in Bretagne. Daar draaide ik m'n neus niet om voor een etappe van 165 km. Hier ben ik blij met 75 km.

Maar vandaag dan in het prachtige plaatsje "Moustiers-Ste-Marie" aangekomen.

"Nice"

Zojuist Nice binnen gereden en m'n taak volbracht!

Heb de laatste dagen nog even het gas er goed op gezet. De laatste 40 km gingen bergafwaarts tot aan zee!

Man... wat een heerlijk gevoel hier over de boulevard te fietsen. Ik werd regelmatig aangesproken en als ze dan horen wat ik gedaan heb applaus ter plaatse. Dat doet me dan echt wel wat. Ik zit nu in Hotel waar ook de wielerploegen verblijven met Parijs-Nice. En ook hier een waar applaus!!

Nu nog even lekker genieten van deze mooie stad...

Deel deze pagina